“Op de laatste dag hoorde iedereen ons aankomen”
Al enige jaren rijden enkele van onze collega’s van begin tot eind mee met de Tulpenrallye. Hieronder ook Charlotte Schaub, die als navigeerder naast collega Jeroen Opstelten zit tijdens deze ritten. De afgelopen editie, een jubileum met de finishlijn in Parijs, reed ze in een MG B uit 1969. Bestuurder Jeroen beschreef deze auto in een eerder interview als een “heerlijke Engelse auto, waarbij je niet claustrofobisch moet zijn”.
Charlotte vindt zijn woordkeuze ietwat overdreven. “De MG reed heerlijk. Goed hij maakt wat lawaai als je erin zit maar ik zat heerlijk tijdens het rijden, ook als de kap dicht was.” En die kap moest af en toe wel degelijk gesloten blijven, want het bestelde mooie weer werd niet elke dag opgeleverd. Net als bij voorgaande edities kwam de regen ook in 2024 één dag met bakken uit de hemel vallen, en moesten Jeroen en Charlotte zich door zand, steentjes en modder heen ploegen. “Het waren zes hele intense dagen. Je zit toch elke dag minimaal tien uur in die auto, en als degene die navigeert ben ik dan heel geconcentreerd bezig. Jeroen praat dan over watervalletjes maar ik heb niet echt iets meegekregen van de omgeving, ik zit echt met mijn neus in die kaart en de boeken. Aan het einde van de dag praat je bij met de andere equipes over de gereden route, wat ging goed en wat ging mis om weer te leren voor de volgende dag.”
Met piepende remmen in de haarspeldbocht
Elke dag zaten de routes vol nodige uitdagingen. “Het waren elke dag hele mooie routes, maar er zitten altijd weer trucjes en foefjes in de kaart die je moet proberen te ontdekken. Dus dan zit ik te zoeken naar de uitgegumde wegen en omrijd-routes en moet je soms op het laatste moment nog een beslissing nemen. Ik rij pas voor de tweede keer mee en had wel van tevoren geoefend door oude routeboeken van voorgaande edities door te nemen, onder andere met Jan Willem, maar veranderende condities zoals het weer en de verschillende gebieden veranderen toch altijd alles.” Hoosbuien, mist, of een auto die stuk gaat zorgen voor onvoorspelbare situaties waar je je snel aan moet aanpassen. En na een flink aantal krappe bochten hadden vooral de remmen van de MG B een klap gehad. “Op de laatste dag piepten de remmen zo erg, dat iedereen ons hoorde aankomen.”
Op de piepende remmen na, heeft Charlotte echter niet te klagen gehad over de klassieke Engelse auto. “We hadden een kleine slip in het circuit van Magny-Cours, maar op dat F1 circuit hebben we toch 4 rondes lang 74 kilometer per uur gereden.” Het klinkt niet hard maar het voelde hard zat op een nat circuit.
Bijzondere mix van kunst en klassiekers
De Tulpenrallye 2024 was een bijzondere editie. Het was de 75ste verjaardag van de rally, die voor de 70ste keer gereden werd. Dit jaar lag de finishlijn ook niet in Nederland, maar in Parijs, en bracht de gehele route Charlotte’s twee passies samen. “Voor mij was De Tulp dit jaar echt het complete pakket van kunst en auto’s. Het diner in het Guggenheim museum was waanzinnig.” Naast de aftrap met een bezoek aan het beroemde Guggenheim museum in Bilbao, gevolgd door een diner bij het museum, was er dit jaar ook nog een diner georganiseerd in het Musée national Adrien Dubouché in Limoges. En in Bordeaux werd de lunch georganiseerd in het kasteelmuseum van La Mercerie, waar de collectie van de gebroeders Réthoré te zien is. Dit is de combinatie waarom Hiscox en diens werknemers zich zo thuis voelen bij een rally als “De Tulp”. “En dan is er ook het gevoel van saamhorigheid in zowel goede als slechte dagen. Iedereen is blij dat je het weer hebt overleefd en bent aangekomen.”